教室里的一头牦牛

来浅点评一下电影《鲁纳纳之歌》这个电影是我偶然在微博上发现的，是一部来自不丹的藏文电影。

本片主要讲述的是主人公乌金，一个不喜欢教书的老师，梦想着去澳大利亚当流浪歌手，却被教育部强迫委派到偏僻的村庄鲁纳纳的故事。

整部电影一个半小时多，虽然不长但是故事情节很完整，节奏也很慢。

电影先讲述乌金坐大巴车，过盘山路，走了八天崎岖山路到达鲁纳纳。

刚到鲁纳纳的乌金满脸不乐意，充满抗拒，甚至提出了要原路返回的要求，但是通过第一天的教学和室外传来了莎尔顿悠扬的歌声乌金犹豫了…

故事情节不是很曲折，也不是很老套。

电影结尾没有采用万年不变的套路，让乌金留在村子里教一辈子。

而是乌金离开了，成功的在澳大利亚成为了一名卖唱歌手，与在鲁纳纳不一样的是，没有人认真的听他唱歌，没有人充满渴望的看着他，希望他传授知识。

令我最深印象的是当乌金还是决定要毅然决然的离开不丹是，村长说的：“都说我们是世界上最幸福的国家，可为什么我们受过高等教育、能担起国家未来的年轻人总要到外面去寻找幸福”这一段话令人深思。

《圆满牦牛之歌》，教室里的牦牛诺布，台下学生们眼角中的泪水都把单纯的人与人之间的关系体现的淋漓尽致，而“纯洁”是我认为是本部电影的代名。

纯洁的眼神，纯洁的感情，纯洁的待客之道… 纯洁的村民，纯洁的孩子们，纯洁的山歌，纯洁的云… 这不仅让人遐想，在这个全民焦虑的时代，是不是我们的眼中失去了那份了干净纯洁呢？

而那些满眼纯洁善良的不丹人是否在那喜马拉雅山脉上真正的幸福呢？

可能这一点每个人都有自己不同的理解，但是令人深思…

#《教室里的一头牦牛》不太客观的观后感作为DJKR的御用摄影师，Pawo在镜头中把不丹与世无争的淳朴民风和与世隔绝的自然风貌，以及人与自然和谐共生的相处画面展现的淋漓尽致。

佩珠小班长的眼睛、女主为自然供养的歌声、村民对美好未来的期许，让影片整体看着朴实、动人、美好。

从故事线来看，牦牛作为情感寄托，从牛粪开始到牦牛，再到牦牛之歌，最后在大洋彼岸用歌唱的方式忆念，层层递进的表现方式确实为一大看点，然而电影将尽一半的时间花在了路途中但交代的东西又少，主人公内心的成长和转变的关键点略显单调，使得托物寄情显得心有余而力不足。

不丹青年向往外界的现状在《旅行家和魔术师》里也有交代过，对于气候变暖和雪线上升，守好本分比追随不必要的欲望更有用，这可能也是导演想表达的吧。

最后还是恭喜提名奥斯卡！

大多去支教的人是理想主义者，渴望去改别他乡他人，但片中的小伙子是个自我意识浓烈追求个性自由的家伙，仙丽纯净的雪村给了他一通美妙洗涤，想象之外天地间存在很多敬畏和更多奇好的维度。

孩子们说的触碰未来让主人公怀疑自己设定的人生场景……但最终还是挣脱不出理性思维的束缚，只有把歌和牦牛留在远方

看完这片觉得非常有意思，先介绍下这个国家不丹：位于喜马拉雅山脉东段南坡，其东、北、西三面与中国接壤，南部与印度交界，为内陆国。

北部山区气候寒冷。

可就这么一个小小国家，在影片里多次提及，国民幸福总值排世界第一！

我其实不在明白这个国民幸福总值是如何计算出来的，通俗的讲就是人们过得很幸福的意思吧。

可电影里表现出的并非如此，主角是个人民教师，可没干多久就不想干了，教师嘛杂事一大堆，自由度也极低，压力极大（最近郑州23岁女教师事件反响极大）然后这家伙就不干了。

有意思的是，和我们这一样，任职时都是签过合约的，也就是说不能立刻辞职，然后教育部安排他去全国这偏远荒凉的一个小学支教最后一年。

接着影片就有些俗套的成为艰苦支教类型的片子了。

但结尾说实话我挺喜欢，这位老师被校长、老师、学生、村民所感动，但最终依然拒绝了他们的请求，去了国外找寻自己心中的梦想，结束时讲他在酒吧当驻唱。

我觉得这个结尾不俗套，不死磕煽情，不拔高立意，追求自己的心中的生活才是最善待自己的方式，人的一生很渺小，能开心过完足矣了。

为了完成政府的任务后去往国外寻找自己的梦想和幸福，乌金被派到了不丹最边远的山区支教…类似的故事，我们看了太多，渐渐的麻木了，也不信这些微薄能改变什么。

可是《教室里的一头牦牛》帧里影间却固执的透着对美好和幸福的坚信，虽然那些疑惑的动摇很难抹去，但不丹人血液里未及被侵蚀的纯净，依然傻傻的矗立在世俗里！

PS：有一个疑问，我们都知道“无知”是多么令人憎恶，可是“未知”呢？

是不是“未知”可能是幸福一个组成部分。

我们因为身处或者通过媒体，知道了世界的精彩和美好，所以根本无法想象自己如果去往西藏等偏远山区这些及极落后的地区，会何等的痛苦。

可是不对啊，他们当地的人民却依旧没有任何抱怨。

那是不是“未知”导致了幸福？

还是不易的快乐才会带来扎扎实实的幸福感？

那我们现在普世认为的文明又怎么理解呢？

底层人民不快乐、中产焦虑、富豪整天不知道怎么才能打发时间……或许，只有到了高于我们的维度，才能知晓我们所处的所谓高度文明是多么的荒唐

ང་ཚོ་བྱ་རྒོད་ཅིག་ཡིན་འོས། ང་ཚོ་ཐག་རིང་ལ་འཕུར་འོས། ང་ཚོས་ལོ་མང་པོའི་སྔོན་གྱི་མི་རབས་ཤིག་གི་ལས་དབང་དྲན་པར་འགྱུར། ང་ཚོས་ནང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་སྐུད་སླར་ཡང་བདུངས་ཐུབ་པར་འགྱུར། ཕ་ཡུལ་དང་རྒྱང་རིང་གི་བར་དུ། ང་ཚོར་སྨྲ་མི་ཤེས་པའི་སྐྱོ་སྣང་གིས་ཁེངས། ཅིས་ཀྱང་སྡོད་མི་ཚུགས་པའི་སེམས་པ་འདི་ལ། གངས་རིའི་ཕང་བ་ནས་ཐོན་པའི་གླུ་སྐད་ཅིག་གིས་བྱབས་ཁྲུས་མཛད། ནམ་ཞིག་འབྲུག་མོ་ཐར་དང་ལྷན་ཅིག་འཛོམས་ན། ངས་གློག་བརྙན་འདི་ཆེས་ཐོག་མར་མོ་ལ་ལེགས་སྐྱེས་ཤིག་གི་ཚབ་ཏུ་དབུལ་སྙིང་འདོད། ངས་སྐྱོ་སྣང་གིས་ཁེངས་བའི་སེམས་ཁམས་ཤིག་བདམས། མི་ཚེ་ནི་བཀོད་སྒྲིག་ཚགས་སུ་ཆུད་པའི་ལས་དོན་ཞིག་ཡིན་མི་འོས། སྐྱོ་སྣང་གིས་ཁེངས་བའི་སེམས་ཁམས་ཤིག་འདེམས་དོན། ཅི་ཞིག་གིས་ཡིན་ནམ། ང་རང་ཆུང་དུས་ཀྱི་རྨི་ལམ་གྱིས་ཡང་ཡང་གཉིད་ལས་བསླངས་པ་མིན་ནམ། ཟི་ལིང་གི་ཁང་མིག་ཐབས་ཆག་ཅིག་ནས། ཕྱི་རོལ་གྱི་བར་སྣང་ལ་ལྟ་བཞིན་ངས་དེ་ལྟར་བསམ་བློ་བཏང་། འབྲུག་མོ་ཐར། དེ་དུས་ཁྱོད་རང་ག་པར་ཡོད་དམ། 2022/04/01 ཉིན།

该片的制片是著名剧作家、导演赖声川的女儿赖梵耘，导演是赖家的女婿，不丹摄影师帕武·多杰的导演处女作，片中男主现实中也是个歌手，该片讲述的是不丹的一位年轻教师乌金，不甘心自己一直在小地方沉沦，最终选择了去澳洲悉尼闯荡的故事。

片中提到不丹这个国家国民幸福指数世界排名第一，比泰国还高，是现代文明中的一方净土，没有被污染，话说梁朝伟和刘嘉玲的婚礼就是在这里举办的，这是一个佛教国家，所以对牦牛也奉为神明，片中那片没有污染过的洁净的天空也令人神往。

于是戏剧矛盾来了，男主在“破”（离开不丹去往现代大都市（悉尼即作为现代文明的代表），再纯净的手也不能一直抓粪了，不能洗澡和上厕所没有卫生纸的尴尬，国内为了挣钱也开始有了很多诸如造假名牌、诈骗案件频发等，貌似安逸却能折射老人的养老焦虑等社会问题、男主女友在影片中处于无声的状态是代表当时的年轻人脑中空空并没有思想等等）与“立”（这个主要指坚守，继续守在那个世界上最偏远的小山村，每天有蓝天白云的陪伴，呼吸着新鲜的空气，歌唱着白瓷碗（寓意那颗没有被现代文明污染而损伤的灵魂），并把自己献给众生，献给村里的人，献给山中的动物，植物……）中纠缠起来。

这个对比够强烈这个矛盾提出的也真是好，对于一个改革开放中的国家，对于十几亿国人来说也是一个大命题，影片立意起来了，而且这部影片也明确给出了解决答案，不破不立，有些东西必须摧毁，必须放弃，才能迎来新生。

在影片7.22分15秒男人那么脏的赤脚和孩子那么干净的鞋子的特写，体现出底层男人固有的自尊和对孩子无私的爱，也体现出纯洁无瑕的孩童也一样有虚荣心，这是对人类这种动物最直接的描述，这个画面给男主开始注入了爱的暖流和对人生的思考，以至于晚上辗转难眠；23分32秒孩子展示他值得自豪的廉价破旧的玩具小汽车，含在嘴里那一幕真的……，揭示不丹人民现实中的贫穷和不堪；离别时妈妈和孩子的开心（他们这帮人的住宿让一家人有了一点微薄的收入，仅仅见识了一点外面的世界），爸爸眼神里的复杂和凝重，充满了对都市年轻人的艳羡，期待及对自己人生的一丝丝惋惜，孩子冲过来的一祯代表了对未来的期待，希望他穿上新鞋走出去，并且走更好的路。

另外，影片也提到了男主在“鲁纳纳”通过与当地村民尤其是孩子们的相处中，学到了养护心灵的法则-保持一颗纯净的心（歌词：心似瓷碗里的牛乳，纯净洁白，即使有朝瓷碗破了，牛乳还是牛乳。

这首歌既表达了一直不变的真心，忠贞不渝。

预示了环境即使变化，纯洁干净的心灵并不会变化，才能达到救赎，只有救赎了自己才能救赎别人）。

影片的处理方式值得划重点的是，通过让男主学唱这首歌，其实是让他学习不丹人民最最淳朴的做人道理的过程，那就是保持初心，为人世间敬献大爱。

教室里面的牦牛，也是代表了人类做人首先要学会奉献才行的。

最后男主在悉尼酒吧唱歌这个片段既代表了追逐梦想虚像的破灭，也代表了主角内心世界的升华，预示他理解了何为大爱，成功的在“破”之后“立”起来了，成功的法则那就是即使有朝瓷碗破了，牛乳还是牛乳，那就是本片的想要表达的主旨-一颗纯净的心！

One of the chief appeals and functions of cinema is to transport armchair travelers to vicariously experience some place absolutely foreign on this vast earth. For this matter, Bhutan couldn't been more alluring, a landlocked, mountainous, Buddhist, Southern Asian country few have the opportunity to visit. Photographer-turned-filmmaker Pawo Choyning Dorji makes a big splash with his debut feature film LUNANA: A YAK IN THE CLASSROOM, which enters Oscar's Best International Feature Film race as a dark horse, becoming the first-ever Bhutan film to earn an Oscar nomination. His follow-up, THE MONK AND THE GUN, nearly repeats the feat, listed among the 15 finalists, only a nomination eventually fails to materialize. LUNANA has a rather comprehensible story. It is safe to say, within 5 minutes, one is able to suss what the plot is going to develop. Ugyen (Sherab Dorji) is a young government teacher in Thimphu, Bhutan's capital. Eying to immigrate to Australia and pursue a singing career, during his last mandatory year of training, he is transferred to Lunana, a remote village with no transportation and takes a six-day trek to reach. With his heart hot to trot for the beckoning new life across the ocean, Ugyen accepts the task on sufferance. At any rate, his stint there will only last for several months. When the winter comes, he will be back in the city and free of any obligations.

A reluctant, detached teacher begins to care for his pre-teen students and fall in love with the secluded but breathtaking place and its kind-hearted people is a tired story, but LUNANA doesn't flinch from go down this familiar road. It takes the film approximately 40 minutes to bring Ugyen finally to his destination, and after discovering the austerity of the school's condition, his immediate reaction is to give up in spite of receiving a ceremonious welcome from the villagers. It only takes a kid's guileless smile to soften Ugyen's heart, and the rest gets activated on a cruise control (Ugyen being fascinated by its folkways and touched by untainted human connections, including the titular yak). The film is very fortunate to find a girl called Pem Zam, who basically plays herself, the class captain blessed with heart-melting earnest and unmannered alacrity which partially accounts for saving the film from bogged in schmaltz. Needless to say, leading actor Sherab Dorji also credibly channels out Ugyen's predictable but internalized mental journey, and telegraphs that essential feeling of homeland-yearning in the final close-up, a critical moment that encapsulates the film's tenor. After cutting his teeth in LUNANA, Dorji feels confident to explore a multiplex narrative in THE MONK AND THE GUN with a measured pace, where three major plots ultimately converge together in a full-moon ceremony carried out by a venerable lama (Choejay). At the behest of the lama, a young monk named Tashi (Wangchuk) is tasked to obtain two guns for the imminent ceremony. He procures an antique American rifle from a local devout denizen and crosses his path with an American weapon collector Ronald Colman (Einhorn) who also sets his sights on the said rifle. Via a local guide Benji (Sonam), Ronald eventually secure a tentative deal with Tashi, bartering two AK-47s for the rifle. A more specific backdrop is that after King Jigme Singye Wangchuck voluntarily abdicates in 2006, the kingdom is on the brink of their first democratic election (the year is circa 2008, indicated by the footage of QUANTUM OF SOLACE seen on the TV). In the town of Ura, government functionary Tshering Yangden (Sherpa), who is a staunch advocate for democracy, puts out all the stops to inculcate her beliefs to the countrified, monarchist townspeople and prods them to partake in a mock election. Meanwhile, a rift starts to encroach on the contentment of Choephel's (Jatsho) family, as its members differs on the candidates they endorse. Eventually, it is the sagacious words of Tshomo (Lhamo), Choephel's meek wife, such as "If we do not fight for democracy, maybe we don't need it", and "even if democracy can bring happiness to my family in the long run, but my family has already been happy before that." (paraphrased here), that give Tshering serious pause for her noble cause. We all know the maxim "if it ain't break, don't fix it." and Dorji's lucid perception of Western democracy's intrinsically dividing nature is courageously swims against the tide of current global situations, which truly deserves a pat on his back!

The big question hovering over the film is what the lama will do with the guns, and Dorji gingers up some humor and levity in its sobering, peace-pledging eventuation as Ronald is sent up for his mercenary drive and vulgar preconception that everyone can be corrupted by mammon. Both Dorji's films serenely and persuasively inculcate audience the cherished concord between tradition and modernity, rural primitivism and urban mentality, sacrality and profanity, on top of the default panoply to the country's wanderlust-enkindling landscapes. But most of all they effuse a whiff of zen equanimity that is just what the doctor ordered for us, earthbound doomsayers. referential entries: Tran Anh Hung's THE VERTICAL RAY OF THE SUN (2000, 7.3/10); Pema Tseden's BALLOON (2019, 7.3/10); Otto Bell's THE EAGLE HUNTRESS (2016, 7.6/10). Title: Lunana: A Yak in the ClassroomYear: 2019Country: Bhutan, ChinaLanguage: Dzongkha, EnglishGenre: Family, DramaDirector/Screenwriter: Pawo Choyning DorjiCinematography: Jigme TenzingEditor: Ku Hsiao-YunCast:Sherab DorjiUgyen Norbu LhendupKelden Lhamo GurungPem ZamKunzang WangdiTshering DorjiTsheri Zom Sonam TashiRating: 7.6/10Title: The Monk and the GunYear: 2023 Country: Bhutan, Taiwan, France, USA, Hong KongLanguage: Dzongkha, EnglishGenre: Comedy, DramaDirector/Screenwriter: Pawo Choyning DorjiMusic: Frederic Alvarez Cinematography: Jigme TenzingEditor: Ku Hsiao-YunCast:Tandin WangchukHarry EinhornTandin SonamTandin PhubzDeki LhamoYuphel Lhendup SeldenPema Zangmo SherpaChoeying JatshoKelsang ChoejayPhub DorjiRating: 7.5/10

སྔོན་ཆད་མཁྱེད་བརྩེའི་གློག་བརྙན་ཆང་ཧུབ་གང་གི་ཆོ་འཕྲུལ་ཞེས་པ་དེའི་གཏམ་རྒྱུད་དེ་ལས་ཀྱང་འབྲུག་པའི་ལས་བྱེད་ཕོ་གསར་ཞིག་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་འགྲོ་གྲབ་བྱེད་སྐབས། ལམ་རོགས་བུ་མོ་ཞིག་ལ་སེམས་ཆགས་ནས་མ་སོང་པའི་གཏམ་རྒྱུད་བརྗོད་ཡོད་པ་དང་ཆ་འདྲ་བར། མཁྱེན་བརྩེ་དང་གློག་བརྙན་མཉམ་ཕབ་བྱེད་མྱོང་བའི་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་འདི་ཡིས་ཀྱང་གཞོན་ནུ་དགེ་རྒན་ཞིག་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་འགྲོ་གྲབ་བྱེད་སྐབས་མཐའ་མཚམས་འབྲོག་སྒང་ལ་ཆད་པའི་ཚུལ་ཏུ་མངགས་པའི་གཏམ་རྒྱུད་བརྗོད་འདུག་ཡོད། གློག་བརྙན་འདི་གཉིས་བར་ལ་ལོ་བཅུ་ཁ་བཅོ་ལྔ་ཙམ་གྱི་དུས་ཚོད་ཀྱི་བར་སྟོང་ཡོད་ནའང་། འབྲུག་ཡུལ་གྱི་སྤྱི་ཚོགས་གནད་དོན་ལ་རྒྱུན་མཐུད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཞིག་ལྡན་ཡོད་པ་ཟུར་ནས་མཐོང་ཐུབ་པར་མ་ཟད། གློག་བརྙན་དེ་འདུལ་བྱེད་དང་ཐབས་ཤེས་ཤིག་གི་ངོས་ནས་མཁྱེན་བརྩེ་དང་རྡོ་རྗེ་གཉིས་ཀྱིས་གང་ལྟར་བཀོལ་སྤྱོད་བྱེད་བཞིན་ཡོད་པ་དེའང་ཤུགས་ཀྱིས་བསྟན་འདུག་བསམ། །གློག་བརྙན་ཐབས་ཚུལ་དུ་མཐོང་བ་འདི་བོད་བརྒྱུད་ནང་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་ཤིག་ཏུ་སྙམ་ཆོག་ལ། འཆམ་དང་ལྷ་མོ། མཐའ་ན་དེང་རབས་ཀྱི་གླུ་དབྱངས་སོགས་ཀྱིས་མཚོན་པའི་སྒྱུ་རྩལ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ཤིག་ནང་ཆོས་ཀྱི་མི་སེམས་འདུལ་བྱེད་དུ་བཀོལ་ཡོད་པ་རེད་དེ། དེ་ང་ཚོས་སྒྱུ་རྩལ་ལྟ་བ་དང་སྲོལ་རྒྱུན་ཞིག་གི་མཐོ་ས་ནས་ངོས་འཛིན་བྱེད་ཆོག་པ་རེད། །གློག་བརྙན་འདིའི་ཡོན་ཏན་ཆེས་ཆེ་བ་ནི་དེ་འདྲའི་ལྟ་བ་ཞིག་ལེགས་ཕུད་བྱེད་ཐུབ་ཡོད་མེད་ཀྱི་སྒང་ནས་དཔྱད་ཐུབ་སྟེ། ང་རང་གིས་ཚད་གཞི་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་བཤད་ན་གློག་བརྙན་འདི་ལེགས་སུ་གྲུབ་པ་ཞིག་རེད་འདོད། །དེ་ཡང་། སེམས་འདུལ་བའི་འདུལ་ལུགས་ལ་ནི་སེམས་འགུལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ལས་མ་འདས། ཡིད་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་དེ་ལས་མ་འདས། །གློག་བརྙན་འདིའི་ངོ་སྤྲོད་དང་སྔོན་བརྡ་མཐོང་སྐབས། ང་རང་ལ་གློག་བརྙན་ཆ་ཚང་ལྟ་དགོས་མིན་གྱི་དོགས་པ་ཞིག་སྐྱེས་སུ་བཅུག་བྱུང་། ངས་བསམ་ན། ཁ་བྱང་དང་ངོ་སྤྲོད་བལྟས་པ་ཙམ་གྱིས་གློག་བརྙན་འདིའི་འགྲོ་ལུགས་ཙ་ལམ་ཞིག་མི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་སུ་གསལ་ངེས་རེད་བསམ། གློག་བརྙན་ཆ་ཚང་ལྟས་རྗེས་ཀྱང་དེ་རེད། གཏམ་རྒྱུད་དེ་ཆེ་ཕྱོགས་ནས་ལྟས་ན་ཤིན་ཏུ་བསྐྱར་བཟློས་སུ་སོང་པའི་འཕེལ་ལམ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་འགྲོ་བཞིན་ཡོད་པ་དེ་རེད། ས་ཁུག་ལུང་ཁུག་ཞིག རེ་བ་ལས་འགལ་བའི་གཞོན་སྐྱེས་ཤིག དེ་ནས་སེམས་ཀྱི་ལོག་ཕེབས་ལྟ་བུ་ཞིག ཆེ་ས་འདི་དགེ་རྒན་དང་འབྲེལ་བའི་གློག་བརྙན་མང་པོའི་ནང་བྱུང་ཚར་ཡོད་པ་དང་། འདིར་ཤིན་ཏུ་གསར་གཏོད་མེད་པའི་ངོས་ནས་སླར་ཡང་བེད་སྤྱོད་བྱས་ཡོད་པ་མ་རེད། །འོན་ཀྱང་། གློག་བརྙན་འདི་ཡི་མི་འདྲ་ས་ནི། འདིའི་ཞིབ་ཕྲའི་གནས་སོ་སོ་ན་སེམས་འགུལ་ཐེབ་བྱེད་མང་པོ་ཞིག་སྦས་ཡོད་པ་དེ་རེད། དཔེར་ན་དོན་བྱ་གཙོ་བོའི་གྲོགས་པོའི་བརྩེ་སེམས། སློབ་མ་སོ་སོའི་སྣང་བརྙན་དང་སྐད་ཆ། མཐའ་ན་འཛུམ་མདངས་དང་འགྲོ་སྟངས། དོན་བྱ་གཙོ་བོ་དང་གླུ་མཆོད་ཕུལ་མཁན་གྱི་བུ་མོ་གཉིས་ཀྱི་འབྲེལ་བ། ཡུལ་དཔོན་གྱི་མི་ཚེའི་གཏམ་རྒྱུད། གླུ་ཡི་འགྲེལ་བཤད། གཡག་གི་འགྲེལ་བཤད་ལ་སོགས་པ་ལ་སེམས་འགུལ་བྱེད་པའི་ནུས་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཡོད་འདུག་ལ། ཁྱད་པར་ཏུ་ང་ཚོ་བོད་མི་མང་པོས་གློག་བརྙན་ནང་གི་སྤྱི་ཚོགས་རྒྱབ་ལྗོངས་དེ་འདྲ་མྱོང་ནས་ལོ་བཅུ་ཁ་ཉི་ཤུ་ཡིན་པ་དང་། རིག་གནས་ཀྱི་ཆ་ནས་མི་སྣ་དང་དོན་བྱུང་གི་ཚོར་བའི་སྐུལ་སློང་ལ་སྙིང་ཁ་གླན་ཐུབ་པ་ཡིན་དུས། ལྷག་པར་སེམས་འགུལ་ཐེབ་རྒྱུ་རེད། །ང་རང་ལོ་བཅུ་ལ་སློབ་ཆུང་དགེ་རྒན་བྱེད་མྱོང་ཡོད་པས། གློག་བརྙན་འདིའི་ནང་གི་སློབ་མ་དང་ཡུལ་མིའི་ཁྱད་གཤིས་མངོན་སྟངས་ལ་ཤིན་ཏུ་ཡིད་ཚིམས་སོང་པ་ཡིན། བོད་ནང་གི་སློབ་གསོའི་སྐོར་གྱི་གློག་བརྙན་ཁ་ཤས་ནང་འདི་འདྲ་ཞིག་བྱུང་ཐུབ་མི་འདུག ཕལ་ཆེར་ཁོ་ཚོས་རྒྱལ་ལྗོངས་དེ་བཅོས་ཆེ་སོང་པས་ཡིན་པ་འདྲ། །དེ་བཞིན་ཀྲང་དབྱི་མོང་གི་ གཅིག་ཀྱང་ལྷག་ཏུ་བཅུག་མི་ཉན་ ཟེར་བའི་གློག་བརྙན་གྱིས་མཚོན་པའི་གློག་བརྙན་ནང་། མིའི་ལྷད་མེད་ཀྱི་བརྩེ་སེམས་དེ་ཨུ་ཚུགས་ཤིག་དང་། མཐའ་ན་གླེན་ཚུགས་ཤིག་ཏུ་སྟོན་བཞིན་ཡོད་པས། དེ་ལ་རང་གི་རིག་གནས་ལས་བྱུང་བའི་ཚོར་བ་དེ་འདྲ་ཞིག་རྦད་ནས་བྱུང་ཡོད་མི་འདུག འདི་དེ་རིང་གློག་བརྙན་འདི་ལྟས་རྗེས། ད་གཟོད་ང་ཡིས་གསལ་བ་ཡིན། ད་གཟོད་ང་ཡིས་ ཨོ་་་་་་ དྲན་པ་ཡིན། །ཆང་ཧུབ་ནང་གི་དོན་བྱ་དང་པོ་དེ་མཐར་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་མ་སོང་པ་རེད། ཡིན་ནའང་གློག་བརྙན་འདིའི་ནང་གི་གཞོན་ནུ་དེ་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་སོང་ཡོད་པ་རེད། །འདི་ཕྱོགས་གཅིག་ནས་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་སོགས་རང་ཉིད་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་ཐོན་ཚར་བ་ཁ་ཤས་ཡིན་པས་ དེ་ལྟར་མ་བརྗོད་ཐུ་མེད་ཆགས་པ་ ལྟ་བུ་ཡིན་ན་ཐང་། འོན་ཀྱང་། རྒྱུ་མཚན་གང་འདྲ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་ཡིན་རུང་། མཇུག་རྫོགས་ཚུལ་དེ་ཤིན་ཏུ་ཡག་སྣང་ཤར་སོང་། ག་རེད་ཟེར་ན། བཟོ་རིག་སྤྱི་ཚོགས་ཀྱི་བསླུ་བྲིད་དེ་འབྲུག་བོད་གང་ལ་མཚོན་ནའང་ནུས་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་ཞིག་རེད། དེ་ནི་སྤྱི་ཚོགས་གནས་སྟངས་གཉིས་ལ་ཡག་བཙོག་གི་ཁྱད་པར་ཕྱེས་སོང་ཡོད་པས་མ་ཡིན་པར། གཙོ་རྒྱུགས་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ཕྱེས་སོང་པས་རེད། །གློག་བརྙན་ནང་གི་ཡུལ་དཔོན་གྱིས་ ་་ང་ཚོའི་འབྲུག་རྒྱལ་ཁབ་འདི་བདེ་སྐྱིད་དཔལ་འཛོམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཁབ་ཅིག་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ནའང་། ཡོན་ཏན་དང་ཤེས་རིག་ཐོབ་ཟིན་པའི་གཞོན་ནུ་ཐམས་ཅད་ཕྱི་རྒྱལ་དུ་བདེ་སྐྱིད་འཚོལ་དུ་འགྲོ་དགོས་པ་ཅི་ཡིན་ནམ་་ ཞེས་བཤད་སོང་། གློག་བརྙན་རང་གི་བསྟན་དོན་ཡིན་ན། རྒན་པོ་དེས་མུ་མཐུད་དུ། ་་ཁྱོད་ཚོ་ཚང་མ་སོང་པ་ཡིན་ན། ང་ཚོ་འབྲུག་གི་མ་འོངས་དེ་གང་ལ་རེ་ལྟོས་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་་ ཞེས་བཤད་ཡོད་པ་ལྟར། གཞོན་ནུ་ཚོར་མ་འགྲོ་ཟེར་བཞིན་ཡོད་པ་རེད། །འོན་ཀྱང་། ང་རང་གིས་གློག་བརྙན་འདིའི་བསམ་བློའི་ནང་སྙིང་འདི་ཙམ་ལ་བཞག་ན་ཤིན་ཏུ་གུ་དོག་སོང་པ་རེད་འདོད། དེ་ལས་ལྡོག་པར། ང་ཚོས་ནང་སྙིང་དེ་ལས་རིན་ཐང་ཆེ་བ་ཞིག་མཐའ་མཇུག་གི་མཚམས་ནས་དོན་བྱ་དང་པོས་ཕྱི་རྒྱལ་གྱི་ཨར་ཁང་ནང་ནས་ གཡག་གི་སྐོར་གྱི་གླུ་དེ་འཐེན་པའི་འཁྲབ་ཚན་ནས་སྦྱོང་ལེན་བྱེད་ཆོག་ཏེ། དེ་ནི། སྤྱི་ཚོགས་ཤིག་རྒྱབ་ཏུ་སྐྱུར་ཏེ་འགྲོ་བའི་སྐབས་སུ། གློག་བརྙན་ནང་ས་ཁམས་ཀྱི་ངོས་ནས་སྐྱུར་བ་རེད། བོད་མི་མང་པོ་ལ་མཚོན་ན་དུས་ཚོད་ཀྱི་ངོས་ནས་སྐྱུར་ཡོད་པ་རེད། ང་ཚོས་ཕྱིར་མིག་ལྟ་དོན་ཡོད་དམ་མེད། ཕྱིར་མིག་ལྟ་བའི་འོས་ཐང་ཡོད་དམ་མེད་སོགས་བསམ་གཞིགས་བྱེད་རྒྱུ་དེ་རེད་ལ། །དེ་ཡང་མཐར་གཏུགས་ན། མི་རིགས་གཞན་གྱིས་གློག་བརྙན་འདི་ལྟ་བ་དང་མི་འདྲ་བར། ང་ཚོར་བཤད་ན་སེམས་ཀྱི་སྐྱོ་བ་སྲབ་མོ་ཞིག་དང་དེ་ཡིས་གཡོ་འགུལ་བྱས་པའི་ཚོར་བ་ཞིག་ཡིན་རྒྱུ་རེད་བསམ། །ཤར་བྲིས། རྗེས་མ་བཅོས་རྒྱུ་ཡིན

教室里的一头牦牛是我看的第三部不丹电影，前面两部分别是红色欲望和十字路口的猪，如果说前面那两部只能说是让我粗略了解了不丹这个国家，那么看完了这部教室里的一头牦牛后，我可以说是有点喜欢上了不丹这个神秘的国度了，这部电影我看完第一时间想直接给打9.5分，我观影十多年极少有影片我第一遍看完就能给打分打到9.5，因为我对电影真的相当的挑剔，之所以我决定给这部片打出这个分，一大原因在于这部影片的结尾，说实在的，在看到结束的前十分钟时我都笃定的以为这位年轻老师第二年春天来了会再次回到鲁纳纳继续教书，如果是那样结尾的话这电影我顶多给8分，可是结果没有，他结尾还是去了澳大利亚，去酒吧驻唱，执拗的实现了他那“最高梦想”即当一个歌手，结果只是为了生存去酒吧驻唱，然后酒吧客人也并不在意他唱的好不好听完全无视了他，唱着唱着他停下了，他拿出了一直保存着的那首写着圆满牦牛之歌的歌词的纸，深情的唱起了那首来自自己祖国的神秘之歌，然后电影就这么结束了，最后也没有他再次回到鲁纳纳的镜头，又是一个开放性结尾，从他最后唱歌来看，观众或许推测他可能后悔了，之后他可能会选择回到祖国，回到那个美丽的村子鲁纳纳继续陪伴那群可爱的孩子们？

可是谁又能说一定呢，我到更倾向另一种结尾，他安于舒适一直都选择在澳大利亚了再也没回过祖国，因为片中有暗示当老村长问他要离开不丹多久时，他不假思索的说了句我应该是再也不会回来了，一个人坚定已久的想法是不太容易被一段不一样的经历而彻底改变的，所以我更倾向于认为他再也不会回去，这就是这片我看完觉得是神片的一点，铺垫抒情了99%，最后结尾1%还是展示了现实，棒！

这是我在豆瓣上第一次为一部电影写影评，就巴拉巴拉乱写一气，主要是这部电影看完我心里的某些感情波动太强烈了 就决定写点文字记录一下，因为一部片喜欢上一个国度，这种事是很难得的，而教室里的一头牦牛这片成功让我喜欢上了那个雷龙的国度不丹，群山环绕，雾气偏偏，湛蓝的天空，清澈的溪水，淳朴的孩子们，还有他们穿的衣服太有感觉了，纯粹的神秘宗教风，而去这片让我发现了一个以前不知道的点，不丹受英国影响很重啊，稍息立正，yes sir这种桥段完全靠拢英国，很有香港的那种范，然后他们应该是全民都要学英语的 英语估计是第二外语，不然那么偏远地区的小学竟然还要教小学生学英语，还在课堂上整起了情景式英文对话，我都看懵了，最后一个点，不丹的国旗好搞笑啊，一条特别卡通的黄龙，看着一点也不严肃不政治，可能这个国家就不是那种政治性很强的国家吧，人家主打的就是一个神秘。

这个世界很大，我想把我喜欢的地方都去看看，今天，通过一部电影我喜欢上了不丹这个国家，那么，有生之年，我一定要去这个神秘的国度看看，今天这片影评作为flag，未来某天，必定实现！

一部好电影，真的意义非凡，这就是电影这个东西的强大魅力。